Naam
Siegfried Pakula
Siegfried tussen twee medescholieren van de joodse HBS-klas in Maastricht, mei-juli 1942 (Bron: Sandra Kostons).
Siegfried met vermoedelijk Maurits Levie Wolf uit Sittard, op de joodse HBS-klas in Maastricht, mei-juli 1942 (Bron: Digitaal Monument).
Omslag met door Siegfried Pakula geschreven brief uit zomer 1942 (Bron: G. Stans).
Geboren
2 oktober 1926 te Hamborn (Duitsland)
Gedeporteerd
25 augustus 1942 naar Westerbork, 28 augustus 1942 naar Kosel
Vermoord
30 april 1943 in Midden-Europa (fictieve datum)
Adres
Landweringstraat 13, Sittard
Familie
zoon van Chaim Pakula en Lipsza Pakula; broer van Hella en Ida Pakula
Achtergrond
De ouders van Siegfried waren afkomstig uit Tomaszow in Polen, maar hadden zich duurzaam gevestigd in Hamborn aan de Rijn, waar in de jaren 1920 Siegfried en zijn oudere zussen werden geboren. Kort na de machtsovername door de Nazi's in 1933 ontvluchtte het gezin Pakula Hamborn en Duitsland, en vestigde zich te Ubach over Worms.
Daar vond in maart 1935 het burgerlijk huwelijk van Chaim en Lipsza Pakula plaats, waarbij de drie kinderen werden erkend. Van Siegfrieds grootouders leefde toen alleen nog de grootvader van moeders kant, die houtwerker was en in Lodz woonde. Vader Chaim was bij zijn huwelijk slotenmaker van beroep, maar verdiende later de kost als koopman.
Op 2 januari 1936 werd het gezin ingeschreven te Sittard op Paradijsstraat 2, en op 5 juli 1937 verhuisden ze naar Landweringstraat 6 (nu 13).
Zus Ida speelde bij hockeyclub De Kollenberg, totdat in het najaar van 1941 joden verboden werd om lid te zijn van verenigingen met niet-joodse leden.
Zus Hella vertrok in mei 1942 als dienstbode naar Amsterdam, en werd daar als eerste van het gezin slachtoffer van de deportaties. Al op 16 juli 1942 werd zij op de trein naar Auschwitz gezet, waar ze enkele maanden later bezweek.
Joodse kinderen mochten vanaf september 1941 niet meer naar het reguliere onderwijs, en vanaf 9 januari 1942 werden Joden uit het openbare onderwijs geweerd. Begin 1942 kon Siegfried terecht op een daartoe opgericht joods schooltje in Maastricht, waar middelbaar onderwijs werd gegeven door Louis Tas, een 22-jarige student medicijnen die als jood zijn studie had moeten staken. Siegfried werd hier smoorverliefd op zijn leeftijdgenote Witha Schmidt uit Maastricht. In de zomervakantie schreef hij haar een vurige liefdesbrief, waarin hij de Duitsers bijna dankte dat zij hen bijeen hadden gebracht. De brief werd lang na de oorlog teruggevonden in het huis op de Landweringstraat, en is blijkbaar nooit bij Witha terecht gekomen.
Het gezin Pakula moest zich eind augustus 1942 melden voor ‘tewerkstelling in Duitsland’. Via Maastricht en Westerbork werden ze binnen enkele dagen op de trein gezet naar Polen. Zus Ida en moeder Lipsza werden meteen na aankomst in Auschwitz vergast. Chaim en Siegfried waren bij Kosel (een uur voor Auschwitz) uit de trein gehaald. Zij werden als dwangarbeiders ingezet in diverse werkkampen, en zijn op onbekende plaats en tijd omgekomen.
Waarschijnlijk heeft Siegfried zijn Witha niet meer teruggezien na het schrijven van de brief. Zij werd met haar familie in november 1942 uit huis gehaald bij een nachtelijke razzia, en een half jaar later in Sobibor vergast.
Link
Literatuur
-
Motief vervolging
joodse afkomst
Witha Schmidt, uit een klassefoto eind jaren '30
(Bron: Digitaal Monument).